تصویر این مطلب گزارشی رسمی از سیمای جمعیتی کشور در سال۱۴۰۰ است که مرکز آمار ایران بصورت رسمی منتشر کرده است و با تأمل بر آن متوجه میشویم چرا اکثریت جمعیت کشور بدنبال تغییر و تحولات مهم سیاسی اجتماعی هستند.

مدتی است در محافل سیاسی از ضرورت های اصلاح قانون اساسی صحبتهایی مطرح میشود و صرفنظر از هرگونه دلیل سیاسی، تغییرات بافت جمعیتی کشور این نیاز را بر همگان آشکار میسازد.

بر اساس گزارشات رسمی از رفراندوم سال ۵۷ حدود ۲۰ میلیون نفر از جمعیت روز کشور واجد شرایط رای بوده اند و با فرض اینکه همه آنها تا امروز همچنان در قید حیات باشند، پس جمعیتی حدود ۶۵ میلیون نفر هیچ نقشی در دو رفراندوم مهم سال ۵۸ نداشته اند.

بنیانگذار جمهوری اسلامی متولد ۱۲۸۱ است و در سال ۴۲ که نهضت را آغاز کرد ۶۱ساله بود و درسال ۵۷ که رژیم پهلوی ساقط شد ۷۶ سال داشت.

موثرترین شخصیتهای انقلاب ۵۷ نیز متولدین دهه اول قرن گذشته و دهه های ۱۰،۲۰و ۳۰ بوده اند.

متولدین پس از سال ۱۳۴۲ هیچ مشارکتی در رفراندوم نداشتند چون واجد شرایط رای نبودند و حتی در رفراندوم اصلاح قانون اساسی نیز که سال ۶۸ برگزار شده است متولدان پس از ۱۳۵۲ واجد مشارکت نبوده اند.

همه آمارهای رسمی حاکی از این است که اکثریت قاطع جمعیت فعلی کشور نقشی در تعیین قانون اساسی نداشته اند و بر مبنای حاکمیت مردم سالاری و حق تعیین سرنوشت، برگزاری رفراندوم اصلاح قانون اساسی حق مسلم آنهاست.

 لازم به ذکر است با التزام به قانون اساسی فعلی کشور نیز بر اساس اصل ۵۹ این امکان وجود دارد که ضرورت یا عدم ضرورت اصلاح را به همه پرسی گذاشت.

مهدی مهراندیش

۲۷ اَمرداد ۱۴۰۲